Feit: Een hoog urinezuur wordt gevormd door suikers en niet door teveel eiwitten!
Een te hoog urinezuurgehalte kan jicht veroorzaken.
Vroeger werd gedacht dat een eiwitrijke voeding de hoofdoorzaak was.
Nu weten we dat vooral suiker een grote boosdoener is.
Waarom?
Acht feiten en fabels:
Feit: Te veel suiker is een belangrijke oorzaak van jicht
Om te kunnen zeggen of een leefstijlfactor van invloed is op een ziekte, moet je eerst ongeveer weten hoe de ziekte ontstaat. Bij jicht is sprake van een abnormaal hoge concentratie urinezuur in het bloed. Urinezuur op zich is niet ‘slecht’, het werkt zelfs als antioxidant, maar wanneer de spiegels te hoog oplopen, kan het in de vorm van genoemde vlijmscherpe uraatkristallen neerslaan in de gewrichten. Met ontsteking en pijn als resultaat. Slechts 1 op de 10 mensen met hoge urinezuurspiegels krijgt jicht. Waarom zich bij de een wel kristallen vormen en bij de ander niet is nog altijd niet opgehelderd. Maar de hoge urinezuurspiegels zijn wel nodig om jicht te kunnen krijgen. Sinds de jaren ’60 is bekend dat de inname van fructose de urinezuurspiegels bij alle mensen fors verhoogt. Kristalsuiker, dat voor 50% uit fructose bestaat, is in onze voeding de belangrijkste fructoseleverancier. Uit diverse epidemiologische onderzoeken blijkt dat de incidentie van jicht wereldwijd gelijke tred houdt met de suikerconsumptie. Volgens diverse onderzoekers, onder wie de vooraanstaande nierspecialist en fructose-expert Richard Johnson, is een hoge suikerconsumptie de belangrijkste risicofactor voor het krijgen van jicht. Johnson ontdekte niet zo lang geleden nog iets anders. Bij mensen met het metabool syndroom gebeurt er iets geks. Hun lever gaat van de weeromstuit ook glucose – bijvoorbeeld uit zetmeel – omzetten in fructose.
Op dat moment draagt ook je boterham of bordje pasta bij aan het risico van jicht.
Fabel: Dierlijke eiwitten zijn de grote boosdoeners bij jicht
In de tijd van Sydney Smith, toen vrijwel alleen de rijken jicht kregen, werd aangenomen dat dit kwam door hun rijke dieet, en met name door het vele vlees. Dit vermoeden werd versterkt toen in de twintigste eeuw werd ontdekt dat urinezuur een afbraakproduct is van bepaalde aminozuren, de bouwstenen van eiwit. Decennia lang werd jichtlijders daarom aangeraden om ‘purinearm’ te eten. Purines zijn de fracties van aminozuren die uiteindelijk worden afgebroken tot urinezuur. In de praktijk betekende dit een tamelijk strikt eiwitbeperkt, liefst vegetarisch dieet. Klein probleem: het hielp nauwelijks. Inmiddels is bekend dat een purinearme voeding het urinezuurgehalte nauwelijks vermindert en dat een purinerijke voeding deze in veel gevallen juist blijkt te verlagen. Een eiwitrijke voeding leidt namelijk tot een versnelde uitscheiding van urinezuur. Te veel fructose is een veel plausibeler verdachte, weten we nu.
Feit: Jicht is vaak uitstekend te behandelen
Lees hier verder voor alle acht feiten en fabels over jicht.
De blog is geschreven door Melchior Meijer.